boeken lezen van achter naar voren

Nou daar zit ik dan, dikke trui aan, deken om me heen en nog steeds heb ik het koud. Het is hier nu onderhand bijna -15 graden en ze verwachten vannacht -18 graden hier. Op dit moment vraag ik me toch wel echt af 'waarom heb ik voor Boston gekozen? Waarom heb ik niet voor een warme plek aan het strand, in bijvoorbeeld Calafornië, gekozen'. Maar ondanks de kou vind ik het hartstikke leuk hier in Boston.

Afgelopen zaterdag ben ik thuis gebleven en heb ik mijn huiswerk gemaakt, maar in de avond zijn we met een hele groep gaan eten in een pub in de stad. Ik ging samen met Teresa en Anna naar copley square en daar zouden we iedereen ontmoeten. Teresa had afgesproken met een jongen uit haar klas, een Mexicaanse jongen Rafael. Fabio was al in de stad, omdat hij ging kijken of zijn telefoon nog gemaakt kon worden. Fabio had drie dagen daarvoor zijn telefoon mee gewassen in de wasmachine. Een voordeel, zijn mobiel was wel schoon, het nadeel was alleen dat hij niet meer gemaakt kon worden. Ook Fabio kwam naar Copley square om ons daar te ontmoeten. Een jongen uit Oostenrijk kwam ook nog met twee vrienden, dus we gingen uiteindelijk met negen mensen uit eten, gezellig!

Na een tijdje zoeken hadden we een pub gevonden waar we met zijn allen bij elkaar konden zitten. Dit was de eerste keer dat ik uiteten ging hier in Boston. Het eten was anders, het leek meer op een lunch menu, er stonden allemaal sandwiches en hamburgers op het menu. Ik kende eigenlijk vrij weinig studenten van die groep, of ik kende ze vaag, maar aan het eind van de avond kende ik iedereen. Na gezellig te hebben gegeten wilden we nog ergens naar een andere pub gaan, maar omdat meer dan de helft 'under age' was kwamen we nergens binnen. Om 12:35 pm ging de laatste trein, die moesten we wel nemen anders kwamen we niet meer thuis. Wat raar is hier is dat er geen nachtbussen of nachttreinen rijden door heel Boston, terwijl het zo'n grote stad is.

Zondag heb ik, zonder dat ik het wilde, uitgeslapen tot 12:00 am. Ook sneeuwde het heel hard, dus het was niet erg verleidelijk om naar buiten te gaan. Maandag daarentegen wel, het sneeuwde niet meer (het was wel erg glad buiten) en ik was vroeg uit. Om 11:05 am was ik al uit, dus ging ik samen met Fabio en Anna de stad in. Anna moest haar laptop laten repareren, dus hebben we daar twee uur op moeten wachten. In de tussentijd konden we wel naar wat winkels, dus gingen we naar de Sephora. De Sephora is een grote make up winkel, dus Fabio was heel blij om mee te gaan in de Sephora. Nadat we eindelijk klaar waren bij de windows winkel voor Anna's laptop gingen we kijken voor een iPhone voor Fabio, omdat hij een nieuwe mobiel moest. Uiteindelijk was het toch een te grote beslissing en heeft hij niks gekocht. Na de Apple store gingen we naar 'the cheesecake factory' natuurlijk weet iedereen hoe erg ik van taart hou, dus dit was het leukste/lekkerste wat we die dag gedaan hadden. Ik had gekozen voor een oreo cheesecake, maar hij was zo groot dat ik hem niet op kreeg helaas. Een ding weet ik wel zeker je zult me vaker terug kunnen vinden in 'the cheesecake factory'.

Na het eten zijn we toch nog een tweede keer gaan kijken voor een mobiel voor Fabio. Dit keer alleen niet bij de Apple store, maar bij de best buy, een soort mediamarkt in Amerika. Na lang zoeken heeft hij eindelijk wat gevonden (een goedkope mobiel, omdat hij de nieuwste iPhone wil komen als die uitkomt). Nadat we eindelijk thuis waren, veel te laat voor avondeten, hadden we geen honger meer na al die cheesecake.

Vandaag moest ik, zoals altijd, weer om 6:00 am mijn bed uit. En zo als altijd is dat nogal moeilijk voor Lotte. Om 6:45 am kwam ik er pas echt uit en toen moest ik haasten om nog optijd op school te zijn. Gelukkig was ik optijd op school, te vroeg zelfs, alleen is het dan nog een hele klus om niet in slaap te vallen tijdens de les. Ik had de heledag les tot 5:05 pm en toen moest ik nog in de sneeuwstorm naar huis. Maar tussendoor had ik nog drie uur tussenuur. Ik zat het eerste tussenuur samen met Parnian in de lobby. Parnian komt uit Iran, ze is de enige student die uit Iran komt, ik wist nog niks van Iran, dus dat is altijd intressant om daar iets over te leren. Mijn beeld van Iran, qua landschap en weer, was een bruin droog landschap en alleen maar heet weer daar. Maar Parnian vertelde dat ze daar ook sneeuw hebben, en dat het daar nu zelfs koud is en dat er allemaal sneeuw ligt. Veel van haar vrienden uit Iran zijn dus nu gewoon aan het skieën daar. Ook liet Parnian zien hoe zij in Iran in het Perzisch schrijven. In Iran gebruiken ze dezelfde letters als in het Arabisch, maar het is niet dezelfde taal, legde Parnian me uit. Wat leuk is wat ze me vertelde is dat ze in het Perzisch van rechts naar links schrijven, dit betekend dus dat boeken in deze taal ook van achter naar voor lezen.

Na de lessen moesten we, Teresa, Anna en Ik, dus door de sneeuwstorm naar huis en dat in -15 graden celcius. Nog steeds is het koud hier en het blijft maar sneeuwen. Ik ben zo ongeveer de enige in het huis die het leuk vindt dat het sneeuwt, maar kom op het is beter dan regen toch? Ricardo (huisgenootje, die hier al twee jaar woont) vertelde me net dat als het zo door blijft sneeuwen dat we dan sneeuwvrij krijgen, omdat de sneeuw dan ook waarschijnlijk net zo hoog is als mijn knieën. Stiekem hoop ik dus dat ik morgen sneeuwvrij krijg en dat ik uit kan slapen, in plaats van om 6:00 am opstaan. In iedergeval duik ik nu mijn (hopelijk) warme bedje en jullie zien mijn volgende verslag wel weer verschijnen!