Blue cups

Helaas, ik had geen sneeuwvrij gekregen, maar omdat de bussen en treinen niet reden moest ik mezelf wel sneeuwvrij geven. Dus ik kon die ochtend lekker uitslapen. In de middag reed alles wel weer dus zijn Anna, Ben, Fabio en ik de stad in geweest. Fabio ging een iphone kopen en Anna een macbook, dus gingen we (voor de zoveelste keer) naar de apple store. Daarna zijn we (alweer) naar de cheesecake factory geweest, dit keer had ik een raspberry cheesecake. Eigenlijk was deze dag niet zo bijzonder en donderdag en vrijdag ook niet, dus ik ga gelijk door naar zaterdag.

Zaterdag! Overdag was een beetje luie dag en heb ik mijn kamer opgeruimd (ja die is hier altijd netjes opgeruimd mam) en mijn huiswerk gemaakt (ook maak ik mijn huiswerk mam). Maar de avond daarentegen was alles behalve lui. Eerst zijn we met een groep van 20 studenten van EF uiteten geweest. Dat was nog een heel gedoe, we hebben een uur moeten wachten voordat er een tafel vrij was waar we met zijn alle aan konden zitten. Maar daarna konden we eindelijk met zijn alle eten, maarja toen moesten we nog bestellen.... Dus dat duurde ook even voordat we alles hadden besteld en daarna nog voordat iedereen het eten had. De ober werd helemaal gek van ons, maar uit eindelijk kregen we ons eten.

Toen we klaar waren en terug gingen naar het station waren we claire kwijt, niemand had het door behalve James. James komt uit Korea, dus hij heeft moeite met een paar letters om uit te spreken. Zoals alle Aziaten heeft hij moeite met de R dat wordt een L. Maar ook de V (dat wordt een B) en de F (wordt een P) zijn moeilijk om uit te spreken voor hem. Zo wil hij elke dat pipa spelen (in plaats van fifa) en heeft hij daar een leason (reason) voor. James is dus niet altijd verstaanbaar, dat hebben we ook gemerkt die zaterdag. Hij riep in het rond "kle, kle" en niemand begreep wat hij bedoelde en maakte grapjes over hem. Tot Teresa opmerkte dat Claire weg was, maar ze was niet weg ze liep alleen aan de andere kant van de straat. Gelukkig kan James wel tegen de grapjes die we maken over hem en we proberen hem zoveel mogelijk te helpen met zijn uitspraak.

De zaterdag dag van die week daarvoor hadden we trouwens een Mexicaan ontmoet tijdens het pizza eten (ik weet niet of ik dit al genoemd had). Die Mexicaan (Gustavo) had mij en Anna als vriend toegevoegd op Facebook en had ons zaterdag uitgenodigd voor zijn verjaardag op zaterdag. Anna en ik dachten dus, we kunnen altijd kijken of het leuk is, we hadden toch geen andere plannen. Dus zijn we, met een paar anderen die ook mee waren met het eten, naar het feest gegaan in een appartement in Boston downtown. Na lang zoeken hadden we het eindelijk gevonden, het zat vlakbij het centrum in een appartementen complex. Gelukkig kwamen net twee mensen uit de lift en konden we het gebouw binnen en naar het feestje. Gustavo was erg blij en verrast om ons te zien en vond het ook leuk dat alle anderen waren meegekomen. Dit was dus mijn eerste huisfeestje in Amerika. Terwijl iedereen van onze vrienden een beetje bij elkaar stond en alleen maar stond te praten gingen Anna en ik met alle mensen van het feestje praten om nieuwe mensen te leren kennen. Zo ontmoette ik Matt en zij Al, die blijkbaar achteraf gezien vrienden van elkaar waren. Matt was ook net nieuw in Boston, hij was hier net voor een week en dit was ook zijn eerste feestje in Boston. Hij kende ook niemand op dit feestje, dus hij was er ook om nieuwe mensen te leren kennen. Hij gaat naar "Burkley" en muziekschool voor professionele muziekkanten en hij speelt daar viool. Hij vertelde enthousiast waar hij vandaan kwam en wat hij hier gaat doen in Boston en dat hij graag Boston wilde verkennen. Ik vertelde ook over mezelf en wat ik hier in Boston doe en dat ik er ook nog maar drie weken ben. Dus hadden we afgesproken om in deze weken samen Boston te gaan verkennen, "we will be buddies" is wat hij zei.

Later die avond ontmoette ik ook Al en Darro, die allemaal in een vrienden groep zaten en op Burkley studeren. Terwijl Anna en ik met hun stonden te praten en afspraken maakten om ze vaker te zien en samen naar feestjes te gaan waren de rest van onze vrienden nog steeds alleen maar met elkaar aan het praatten en vertelde ze dat ze het niet zo leuk vonden. Al een paar keer die avond moesten we stil zijn allemaal, omdat de politie misschien kon komen en het feestje dan moest stoppen. Na drie keer was de politie echt gekomen. Gelukkig was het niet erg, we moesten allemaal het huis verlaten en niet te veel herrie maken daarbij. Ik hoefde geen ID te laten zien gelukkig, we moesten gelijk weg van het appartementen complex zonder geluid te maken. Omdat we geen 21 waren konden we nergens meer heen en zijn we naar huis gegaan met de taxi. Dus dat was mijn eerste huisfeestje, het was een beetje anders dan ik had verwacht. Ik had allemaal nieuwe mensen ontmoet, dat was wel leuk. Maar dit feestje was een beetje saai vertelde ze me, normaal zijn de feestjes drukker, meer mensen dansen en hardere muziek. Ook viel me op dat ze hier "blue cups" hadden in plaats van "red cups". Normaal zie je in films altijd de beroemde red cups op de huisfeestjes, hier was het model van de cups precies hetzelfde alleen waren ze blauw. Dus nu is het afwachten op het volgende feestje.

Die zondag was niet speciaal, iedereen sliep uit om bij te komen van het feestje en bleef thuis. Ik had met Matt afgesproken om hem woensdag te ontmoeten om Boston te gaan verkennen. Dus die woensdag zag ik Matt weer. Hij is erg extrovert en enthousiast over alles, als je aan hem vraagt "how are you" antwoord hij altijd "fabulous, thankyou". Maar dat is juist leuk om Boston mee te verkennen, het is nooit rustig of saai. We gingen eerst wat eten samen en toen hebben we over de verschillen tussen Nederland en Amerika gepraat. Hij vertelde dat hij uit een klein plaatsje vlakbij Phillladelphia en dat daar alles heel goedkoop is. Boston is een van de duurste steden in Amerika zei hij, terwijl het voor mij juist goedkoop is hier. Al het eten en kleren en meer zijn goedkoper dan in Nederland, maar ook omdat de koers van de dollar en de euro goed positief is voor mij nu. Omdat we zoveel aan het praten waren hadden we niet in de gaten dat het opeens al drie uur later was. Het was al zeven uur dus het was al te donker om eigenlijk iets "te verkennen" in Boston. Matt wilde graag naar de film, dus zijn we naar de film gegaan en hebben we "ride along" gekeken. Na de film was het al laat en moest ik naar huis, maar vrijdag zouden we samen met Al en Anna gaan bowlen. Wat het leuke is aan afspreken met een Amerikaan is dat het Engels leren een stuk sneller gaat. Een "native speaker" kan mijn Engels verbeteren als het niet goed is en me snel nieuwe dingen leren. Toch vertelde Matt dat mijn Engels eigenlijk al heel goed.

Donderdag had ik mijn eerste presentatie. Samen met Matheus (klasgenoot uit Brazilië) en Makoto (klasgenoot uit Japan) ging ik presenteren over de UFC. Dit was niet mijn eerste voorkeur om dit onderwerp te kiezen, maarja die jongens vonden dat wel interessant. Het eerste probleem was dat de beamer het niet deed, er moest iemand geroepen worden om deze te maken. Na een kwartier was deze eindelijk gemaakt en konden we gaan presenteren. Maar dit was niet het enige probleem, alsof het eerste probleem me al niet zenuwachtig genoeg maakte, Makoto had de verkeerde powerpoint naar zichzelf gestuurd. We hadden nu maar één deel van de powerpoint (alleen zijn eigendeel) en dit was ook nog een de oude versie. Dat schoot dus niet op. Uiteindelijk zijn we toch maar gaan presenteren met één derde van de powerpoint, maar nu was ik al zo zenuwachtig dat het niet zo goed meer ging. Gelukkig was het voorbij na tien minuten en hoefde ik het maar een keer te doen.

De rest van de dag was niet bijzonder, dus ik ga door naar vrijdag. Vrijdag is altijd de dag dat ik al om 11:05 uit ben en ik hoef pas te beginnen om 09:45, dus dat is een chille dag. Na school ging ik samen met Anna de stad in om een sportbroek en een rugtas te kopen. Afgelopen woensdag was mijn tas kapot gegaan, deze was ook niet van goede kwaliteit dus het zat eraan te komen, maar nu moest ik wel een nieuwe tas kopen. En ja een sportbroek, want ik zou me die zaterdag inschrijven in de sportschool. Al snel hadden we gevonden wat we zochten, maar omdat we zo moe waren zijn we gelijk naar huis gegaan om een beetje uit te rusten voor de avond. Die avond zouden we namelijk met Al en Matt gaan bowlen. Helaas was er een probleem, je moet in amerika 21 of ouder zijn om te bowlen (geen idee waarom), dus het bowlen ging niet door. We gingen wat anders doen. We hadden afgesproken in "The prudentialcentre" 40 minuten te laat, maar om 20:00 waren we er eindelijk. We zijn met zijn vieren naar een "Steakhouse" gegaan om wat te eten, lekker handig voor mij want ik kon daar niks eten. Gelukkig hadden Anna en ik al avondeten gegeten thuis in het gastgezin. Omdat we zo veel praatte en lang deden over eten zaten we om 00:30 nog steeds in het restaurant. Iedereen was al weg en de obers waren op ons aan het wachten om te sluiten. Nadat we het restaurant hadden verlaten moesten we snel zijn om de laatste trein nog te halen. Het was een erg gezellige avond, we hebben gepraat over de verschillen tussen alle landen en over de taal en de "slang", dus de straattaal.

Uiteindelijk waren Anna en ik pas om 02:00 thuis. De volgende dag zouden we al om 08:00 opstaan om naar de sportschool te gaan.Stond ik dan om 8 uur naast mijn bed met mijn sportkleding, helemaal klaar om naar de sportschool te gaan, lag Anna nog te slapen... Uiteindelijk zijn we pas om 11 uur naar de sportschool gegaan, terwijl we om 14:00 al in downtown hadden afgesproken. Ik zou met Maika (Japans meisje uit mijn klas) iets gaan doen in de stad en Anna iets met Maria. Dus dat was maar even snel sporten. Dit was mijn eerste keer in de sportschool en ik keek mijn ogen uit, ze hadden hier echt alles. Ze hebben handdoeken, shampoo, conditioner, bodywash, chille douches, massages, jacuzzi, alle soorten groepslessen, personal training, alle soorten apparaten, eten en drinken en tv's om films of iets anders op te kijken. Na even gesport te hebben moesten we snel douchen en omkleden en gingen we richting downtown. De trein kwam veel te laat dus ik was 40 minuten later dan verwacht in downtown, gelukkig was Maika er nog en hadden we elkaar gevonden. We gingen naar Max Brenner, een restaurant/café in de Boylston street.
Max Brenner is gespecialiseerd in chocolade, dus dit was echt een restaurant voor mij. We moesten tien minuten wachten voordat we een tafel hadden en tijdens het wachten kwamen Anna en Maris ook binnengelopen. We besloten om met zijn vieren te gaan eten, want het is natuurlijk altijd gezelliger om met meer te gaan. Ook was het leuk om Maria te leren kennen. Anna kende Maria via de trein, daar hadden ze elkaar ontmoet en nummers uitgewisseld. Er was zoveel keuze, ik wist niet wat ik moest kiezen en ik was niet de enige, niemand wist wat wat ze wilde bestellen. Uiteindelijk besloten we om eerst iets hartigs als lunch te eten en daarna iets zoets met chocolade.

Na de broodjes bestelden we chocolade fondue en dat was lekker! We kregen een soort klein gasfornuisje om de marshmallows op te roosteren en een bakje met gesmolten chocolade natuurlijk. Daarnaast kregen we een bakje met marshmallows, aardbeien, brownies, gefrituurde banaan, chocolade spikkels, en een wafel met ijs erop. Nu dacht ik in het begin, dit is veel te weinig voor mij, maar nee na dit kon ik geen eten meer zien, ik zat helemaal vol. Iedereen had van de chocolade fondue genoten.Na het eten gingen Maika en ik naar de Apple store, omdat ze een oplader moest kopen. Anna en Maria gingen ergens anders heen. Om 19:15 hadden we weer afgesproken bij copley (treinstation) om naar een feestje te gaan. Nog voordat we bij copley waren gingen we nog even snel in een schoenen winkel kijken. Die vrijdag toen anna en ik onderweg waren naar de stad hadden we een groep Amerikaanse meiden ontmoet. Ze waren ongeveer achttien jaar en onderweg naar een feestje. Toen we vertelde dat we niet van hier waren maar uit Oostenrijk en Nederlands kwamen werden ze helemaal enthousiast en wilden ze alles weten. Na een tijdje praten gingen we een andere kant op en hadden we ze niet meer gezien. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat een van de meiden zulke leuke schoenen had die ik ook graag wilde. Dus toen we in de schoenen winkel waren liep ik toevallig tegen die schoenen aan en omdat ze maar 52 dollar waren had ik ze zonder enige twijfel gekocht.

Om 19:15 ontmoette Maika en ik Anna en Maria weer en gingen we vanuit daar samen met Teresa en Fabio naar een feestje in een hostfamily. De hostfamily was nog best verweg, we moesten eerst de greenline nemen, dan de orange line en dan de bus en dan nog een stukje lopen. In de hostfamily wonen: Ben, Carlos (uit Venezula), Maz (uit Turkije), Juan (uit Colombia), Choochul (uit Korea) en Renan (uit Brazilië). Na een uur en een kwartier reizen waren we eindelijk bij de hostfamily aangekomen. Het was een erg gezellige avond, iedereen praatte met elkaar en een hoop gelachen. Het was zelfs zo gezellig dat we pas om 6 uur naar huis gingen, met de taxi. Die zondag waren we dus eigenlijk allemaal heel moe en hebben we overdag bijna de hele dag geslapen. Maar in de avond was de Superbowl, belangrijkste dag van het jaar in Amerika (volgens mijn leraar dan). Voor degene die niet weten wat de superbowl is, het is de finale tussen de twee American Football clubs die alle wedstrijden hebben gewonnen. Iedereen kijkt naar de superbowl in Amerika en ook de reclames zijn heel belangrijk, om een reclame uit te zenden voor een halve minuut moet een merk ongeveer vier miljoen dollar betalen. Persoonlijk vond ik de superbowl niet zo bijzonder na de eerste helft ben ik wat anders gaan doen, net als de meeste mensen in het gast gezin (sommigen keken zelfs niet eens naar de eerste helft). Ik ging maar vroeg slapen maandag weer vroeg op en ik had nog wat slaap in te halen van vrijdag en zaterdag.

Op maandag had ik maar twee les uurtjes, dus na de les ging ik naar de sportschool. Ik had mijn eerste personal training in de sportschool, van Jill. Eerst werd ik gewogen en gemeten en daarna gingen we wat oefeningen doen. Ik was blij dat ik eindelijk weer iets kon doen na vier weken, ook al kon ik nog niet rennen en springen er waren een hoop andere dingen om te doen in de sportschool. Ook dinsdag ging ik naar de sportschool, maar dit keer samen met Anna. Dinsdag moest ik mijn paper inleveren en ging de klas na school wat drinken in een bar, maarja omdat ik nog geen 21 ben kon ik niet mee.

Op woensdag had ik met Eri afgesproken. Eri woonde eerst ook in het huis van Eve, dus hetzelfde gastgezin als ik. Ze deelde een kamer met Claire, maar omdat ze het niet zo goed met Claire kon vinden is ze naar de residentie van EF verhuisd. Ik kende haar nog niet, maar omdat we samen met Anna hadden afgesproken om met zijn drieën iets te doen in de tweede week van de springbreak wilde ik haar graag ontmoeten en zij mij ook. We hadden afgesproken op copley en we gingen samen naar een cafe waar ze allemaal chocolade melk en chocolade taart verkochten. Dit was trouwens de dag van de sneeuwstorm, dus het sneeuwde de heledag. Helaas was het natte sneeuw, dus het bleef niet liggen. Door de hele stad lagen grote plassen met gesmolten sneeuw, mijn schoenen en sokken waren dus helemaal doorweekt. Ondanks het weer was het een hele gezellige dag.

Donderdag was eigenlijk niet zo bijzonder, ik had de hele dag school van 8:15 tot 5:05 dus ik ha geen tijd om nog iets te doen na school. Op vrijdag daarentegen heb ik maar één uur les, tot 11:05 en daarna heb ik de hele middag om iets te doen. Deze vrijdag ging ik daarom met Maika en Parnian naar Harvardsquare. Voor degene die niet weten wat Harvard is, het is de beste universiteit van America en het is heel moeilijk om op die school te komen. Het was erg gezellig daar, overal zijn studenten, gezellige cafeetjes en leuke kleine winkeltjes. Het grappige is dat er in de straten voor de winkels allemaal stoelen buiten staan, van die kampeerstoelen, voor de studenten om daar te 'chillen'. Als eerst gingen we lunchen in een cafeetje, daarna gingen we de winkels bekijken. Er is voor Harvard zelfs een speciale winkel met truien, shirts, bekers, schriften noem maar op, allemaal met het Harvard logo erop, omdat het zo beroemd is. Na het winkelen gingen we thee drinken, in plaats van een coffeeshop gingen we nu naar een cafe speciaal voor thee, ze hadden wel meer dan 100 soorten.

Die zaterdag moest ik vroeg opstaan, ik had een druk programma. Eerst naar de sportschool en daarna weer sportief schaatsen in het park in Boston stad. Ik ging schaatsen samen met Anna, ze is hier ook met EF en komt uit Duitsland. Het leuke van het park was dat je overal eekhoorns zag en ze zijn niet bang, ze komen gewoon naar je toe en zijn zelfs brutaal. Na het schaatsen ontmoetten we Eri en zouden we naar een punt gaan om 'The skyline of Boston' te bekijken. We namen de 'redline' en kwamen uit bij de Charlesriver. Vanaf de Charlesriver kon je heel mooi de skyline zien, je zag alle gebouwen en het was mooi weer.

Vanaf daar gingen we naar de prundential tower, om het uitzicht nog een keer te bekijken maar dan van bovenaf. Anna was daar nog niet geweest en Eri en ik wilden er wel nog een keer heen. Het leuke was dat we onderaan de prudential tower Anna, Beate, Rafa, Teresa en Nacho ontmoetten. Dus we gingen met zijn alle naar het cafe in de top van de prudential tower, 'The top of the hub'. Beate is een vriendin van Anna die dat weekend bij Anna bleef slapen, ze is aupair in Seattle. Omdat het al avond wad bleven we ook met zijn alle in het restaurant eten in de Prudential tower. Na het eten gingen we weer naar hetzelfde huis als waar we het weekend daarvoor waren, want nu was het de laatste dag voor Juan.